Απλά σ'αγαπώ

Απλά σ' αγαπώ

    

        Απλά σ' αγαπώ ! 

    Συγγραφέας : Γιάννης και Μαρίνα                                       Αλεξάνδρου

    Κατηγορία Βιβλίου : μυθιστόρημα -                                               Ελληνική Λογοτεχνία 

    Εκδόσεις : Λιβάνη

    Σελίδες : 396

Από το οπισθόφυλλο:

Η Αθηνά ένιωθε μια πληρότητα ψυχοσωματική. Η αγάπη άφησε το κορμί της λυτό και την ψυχή της ελαφριά. Έδωσε τόσα πολλά αυτή τη νύχτα η Αθηνά. Οι πρώτες στιγμές αγάπης. Το βράδυ που πέρασε, οι δύο εραστές γεφύρωσαν μια ζωή μέσα σε λίγες ώρες. Η Αθηνά του δόθηκε διάφανα, δεν κράτησε τίποτα κρυφό από τους πόθους ή τα όνειρά της. Έσπασε τα φράγματα και ζήτησε το απαλό φως της κάμαρας ανοιχτό. Ξεπέρασε την ντροπαλότητα, ξεπέρασε τις αναστολές, έσβησε στα χέρια του. Ήταν σαν να έκανε έρωτα για πρώτη φορά, γιατί αγαπούσε για πρώτη φορά. Λαχταρούσε εκείνος να βλέπει στο πρόσωπο και τα μάτια τι της προκαλούσε. Δεν ήθελε πια να του κρύβει τίποτα. Επιθυμούσε στις στιγμές της κορύφωσης να ψάχνει μέσα της, να ξέρει τα πάντα γι' αυτή. Τι κι αν γινόταν άσχημη ή κτηνώδης; Ήταν αληθινή και το ξεγύμνωμα του εαυτού της έφερε τη λύτρωση... Οι περιπέτειες των δύο εραστών μπερδεύονται με όσα νιώθουν. Αγάπη με ένταση, νίκες και ήττες με φόντο τον αστραφτερό κόσμο της Εκάλης και την πανέμορφη ελληνική φύση με τα δαντελένια ακρογιάλια της. Τα αναγεννησιακά κτίρια της Φλωρεντίας, χαμένα στην ομίχλη του ποταμού Άρνου, γίνονται θέατρο για στιγμές χαράς ή οδύνης. Μες στις στοές της Γκραντ πλας των Βρυξελλών κρύβονται επικίνδυνα μυστικά...

Εντυπώσεις:

Από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει!

Το διάβασα αργά σταματώντας πού και πού και συλλογιζόμουν συναισθήματα που μου έβγαζε αυτό που διάβασα προ ολίγου. 

Η ροή του , αρμονική, απόλυτα δεμένη και κατανοητή. Οι ήρωες; Πραγματικοί ήρωες , ο καθένας στον χαρακτήρα που έβγαζε. 

Η σκληρότητα φάνταζε τόσο αληθινή όσο και η κακία και η μοχθηρότητα τις στιγμές που διαδραματιζόταν.

Ένοιωσα κάθε συναίσθημα φόβου, αγωνίας μα και λαχτάρα για λύτρωση. Ευαίσθητα και ανθρώπινα, γλυκά συναισθήματα προστασίας, δοτικότητας, ασφάλειας και αγάπης.

Η Αθηνά, αληθινή , διάφανη, ψυχρή σε καταστάσεις ήθους και σοβαρότητας. Στην ψυχρότητά της έκρυβε πολύ καλά τις πραγματικές, θηλυκές και προπάντων ανθρώπινες ανάγκες που στερήθηκε για χρόνια.

Δίπλα της ο Αχιλλέας. Αδίστακτος φονιάς της ψυχής της. Κακοποιητής της σάρκας και μιας καρδιάς που ποτέ δεν κέρδισε γιατί ποτέ δεν πρόσφερε!

Συμφεροντολόγος και εκτελεστής κάθε καλής πράξης με σκοπό την αναρρίχηση προς την κορυφή!

Αριστερά , στο μέρος της καρδιάς , ο Κωστής. Αυτός που είδε πως υπάρχει μια καρδιά που δένει και χτυπά αρμονικά με την δική του. Αυτός που από το πρώτο δευτερόλεπτο, προτού καν και ο ίδιος το συνειδητοποιήσει , είχε πάρει τη απόφαση να προστατεύσει και να κάνει πιο δυνατούς τους κοινούς τους χτύπους.

Στη μέση ένα παιδί, ο Πέτρος, το εξιλαστήριο θύμα που όντας περισσότερο γιός της μαμάς παρά του μπαμπά, έμεινε αλώβητος ηθικά και η συναισθηματική σταθερότητα που έλαβε διπλά από τη μαμά του , κάλυψε κάθε αρνητικό συναίσθημα που βίωσε από τις άσχημες καταστάσεις των γονιών του.

Η πένα των κ.κ Αλαξάνδρου στην παρούσα ιστορία, απέδειξε την πολύχρονη εμπειρία τους στην συγγραφική τους ιδιότητα.

Η ιστορία που αρχίζει και τελειώνει τόσο αρμονικά, μπορεί να μην σου δίνει την αίσθηση του "ευτυχισμένου φινάλε" σε κάνει να την νοιώθεις όμως!

Γενικότερα δεν διαβάζω δεύτερη φορά ένα μυθιστόρημα  , το Απλά σ΄ αγαπώ θα το ξαναδιάβαζα ευχαρίστως!

Το βότανο της αγάπης

Το βότανο της αγάπης

Συγγραφέας : Περ Νιλσον

Κατηγορία Βιβλίου : μυθιστόρημα

Εκδόσεις : Πατάκη

Σελίδες : 175

Οπισθόφυλλο

Πριν από το βότανο της αγάπης ήμουν αγόρι, σκέφτεται.

Πρίν από το βότανο της αγάπης ήμουν παιδί.

Οαν εμφανίστηκε μέσα από την ομίχλη, τα κόκκινα μαλλιά της φώτισαν το πρωινό του - τη ζωή του ολόκληρη.

Αλλά αυτό ήταν πριν.

Τώρα το αγόρι βρίσκεται στο δωμάτιο του. Ένα δεκαεξάχρονο αγόρι που περιμένει ένα τηλεφώνημα. Ελπίζοντας να ακούσει ότι όλα ήταν αλήθεια. Ότι όλα ήταν τόσο τέλεια όσο είχε φανταστεί.

Όμως το τηλέφωνο παραμένει σιωπηλό.

Το αγόρι εξακολουθεί να περιμένει, καταστρέφοντας ένα ένα όλα τα αντικείμενα που θυμίζουν εκείνη. Σκίζει την κάρτα του λεοφωρειου στα δύο και μετά στα τέσσερα και...

Το τηλέφωνο δε χτυπά.

Το αγόρι ανοίγει την μπαλκονόπορτα και πετάει τη γλάστρα στον κήπο με όλη του τη δύναμη.

Δε χτυπά.

Και η κάθε μέρα που πέρασαν μαζί περνάει στο μυαλό το σαν ταινία. Και αναρωτιέται. Το θα γίνει αν το τηλέφωνο δε χτυπήσει; Θα αξίζει τότε να ζει;

Εντυπώσεις 

Το χρονικό της πρώτης φοράς, της πρώτης αγάπης.  Ένα γεγονός που συμβαίνει σε όλους και ανεξάρτητα με το αν είσαι αγόρι ή κορίτσι τα συναισθήματα είναι το ίδιο δυνατά. 

Όμως πως αντιμετωπίζει την νέα του πραγματικότητα Αυτό το αγόρι; 

Την είδε απλά στο λεοφωρειου για το σχολείο και τότε ήταν η αρχή. Ήταν η αρχή και για τους δυο; Για εκείνον τα δυνατά συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Και ήταν έντονα. Ήταν αληθινά. Δεν ήταν πια το ίδιο παιδί. 

Αυτός - δεν μάθαμε ποτέ το ονομα τού -  περιγράφει την πρωτόγνωρη εμπειρία του σαν μια ταινία , βάζοντας διάφορες εκδοχές που θα μπορούσαν ή θα ήθελε να συμβούν. 

Η πραγματικότητα δεν διαφέρει πολύ από την κάθε εκδοχή και θα μπορουσε να εχει συμβεί σε οποιονδήποτε διαβάσει αυτό το βιβλίο.

Η τρυφερή αίσθηση της πρώτης φοράς όμως είναι για όλους η ίδια. Η πρώτη φορά σε τί; Στον έρωτα; Στην αγάπη; Συνδέονται πάντα αυτά τα δύο; Τι είναι τελικά αυτό 0ου θα μάθει;;

Αυτό που κάνει την διαφορά στην ηλικία, στον χαρακτήρα, στο φύλλο είναι η αναγνώριση της αλήθειας και της ωριμότητας. 

Μια ιστορία που σε βάζει στη θέση ενός εφήβου που ερωτεύεται για πρώτη φορά. Αναγνωρίζει τα συναισθήματα του και είναι τόσο αληθινά και αθώα που δεν μπορεί να διανοηθεί την αλήθεια που βλέπει μπροστά του. Βλέπει την δική του αλήθεια, τα δικά του αισθήματα που όμως δεν μπορεί να καταλάβει αν είναι τα ίδια με της κοκκινομαλλουσας κοπελιάς. Νοιώθει ότι νοιώθουν τα ίδια. Νοιώθει ότι ζουν τα ίδια. Νοιώθει ότι ταξιδεύουν μαζί με το ίδιο πλοίο, στα ίδια λημέρια. Δεν υπάρχει διαφορά του "εγώ" και του "εσύ". Όλα είναι ίδια! Δικά τους!

Κατά πόσο τελικά μπορεί να συνυπάρξει αυτό το αγόρι, αυτός ο άντρας με τα συναισθήματά του και να δεχτεί να τα καταλάβει , να τα αποδεχτεί.

Θα καταλάβει το μεγαλείο των αισθημάτων του όμως και τότε θα είναι "ελεύθερος"

Θα αποφασίσει να τα ζήσει ή μήπως όχι....

Ονειρόκοσμος! Το Μέσο Φάσμα, ο Κρύσταλλος και ο Εφιάλτης!

Ονειρόκοσμος

Συγγραφέας : Φιλιώ Γαβριηλιδου

Κατηγορία Βιβλίου : μυθιστόρημα

Εκδόσεις : Πηγή

Σελίδες : 191

Οπισθόφυλλο

Μια πόρτα που εξαφανίζεται.

Μία μυστηριώδης δασκάλα που σου προκαλεί ανατριχιλα.

Τρία παιδιά που ξεκινούν τη νέα σχολική χρονιά και μαζί της μια περιπέτεια δίχως επιστροφή.

Ο Κόσμος των Ονείρων κινδυνεύει. Το Τέλος της Αρχής έφτασε και δεν μπορεί κανείς να το σταματήσει. Ή μήπως όχι;

Τί θα έκανες αν σου ζητούσαν να προστατεύσεις έναν κόσμο που δεν φανταζόσουν ποτέ πως υπάρχει; Θα δεχόσουν την πρόκληση ή θα άφηνες τα πράγματα στην τύχη τους;

Η Άννα, η Ειρήνη και ο Στέργιος τη δέχτηκαν. Μόνο που τα πράγματα δεν πήγαν κατ'ευχήν...

Εντυπώσεις

Η φαντασία από την πραγματικότητα είναι πολύ κοντά. Αν αποφάσισεις όμως, να βάλεις την φαντασία στην πραγματική σου ζωή τότε η πραγματικότητα σου θα αλλάξει!

Θα γίνει.... συναρπαστική!

Αυτό ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου μέσα από τον ονειρόκοσμος.

Ονειρεύτηκα, ταξίδεψα στον κόσμο των ονείρων, ενοιωσα την ανάσα του Εφιάλτη, τρόμαξα, ξαφνιάστηκα, έζησα "ονειρικές" και όμορφες εικόνες!

Η παιδική φαντασία ήρθε μπρος τα μάτια μου και γύρισα για 191 σελίδες πίσω σ'αυτήν την ηλικία που όλα ήταν πιθανά να συμβούν ανά πάσα ώρα και στιγμή. 

Με ένα "κλακ" των δαχτύλων ανοίγει μια πόρτα που πίσω από αυτήν βρίσκεται ένας άλλος, φανταστικός κόσμος που αισθάνεσαι ότι έχεις δει όμως δεν θυμάσαι πού! 

Είναι όνειρο; Είναι πραγματικότητα; Για λίγο μπερδεύεσαι αφού ο χρόνος σταματά και τρέχει ξανά από κει που πριν λίγα δευτερόλεπτα έβλεπες γνώριμα πράγματα.

Τα παιδιά, ο αληθινός κόσμος και η  -φανταστική; - πραγματικότητα που ζουν μόνο αυτά τα τρία παιδιά στο ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς μεταδίδουν αυτούσια συναισθήματα που έχει ζήσει ο καθένας μας στην ηλικία τους. Εκεί που τα πάντα μπορούν να συμβούν αλλά η μετάβαση του αληθινού με το φανταστικό είναι περίεργη.

Η πραγματικότητα με την φαντασία εναλλάσσονται τόσο αρμονικά που ρουφάς κάθε λέξη, κάθε παράγραφο και σελίδα και δεν θες να σταματήσεις ώσπου να διαβάσεις "τέλος"

Και όταν το "τέλος" έρχεται νοιώθεις μια ανακουφίσει και παράλληλα μια αγωνία για το... "Αποδω και πέρα...;τι; "

Όταν οι γυναίκες τολμούν

Όταν οι γυναίκες τολμούν

Όταν οι γυναίκες τολμούν

Συγγραφέας : Μαρία Κωνσταντούρου

Κατηγορία Βιβλίου : μυθιστόρημα

Εκδόσεις : Α.Α. Λιβάνη

Επανέκδοση : Λαβύρινθος

Σελίδες : 311

Από την συγγραφέα του best seller 

«Σε βλέπω παντού»

Οπισθόφυλλο:

Έκλεισα τα μάτια κι άφησα το μυαλό μου να ταξιδέψει στην κλεψύδρα του χρόνου. Εικόνες από τη ζωή μου πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου: ο γάμος μου, οι καβγάδες, οι γέννες, ο αγώνας μου να μεγαλώσω τα παιδιά μου, η μοναξιά μου... Προσπάθησα να διακρίνω κάποιες εικόνες από το μέλλον. Τίποτα! Ένα μαύρο χρώμα σαν καμένο φιλμ. Και δάκρυα. Τι είχα καταφέρει; Και τι μπορούσα να περιμένω από την υπόλοιπη ζωή μου; Μόνο αβεβαιότητα, μοναξιά και συμβιβασμούς. Ήμουν μόνη. Κι έπρεπε να τολμήσω. Να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Να ψάξω το μεγαλείο της αγάπης και να κάνω την κάθε μου μέρα μέρα χαράς. Εγώ έφταιγα για τις στενοχώριες μου, εγώ έφταιγα για τους συμβιβασμούς μου, τα μίση, τη δυστυχία μου. Εγώ έφταιγα για όλα. Έπρεπε να ξαναβρώ το χαμένο αυτοσεβασμό μου, ν’ αλλάξω τη ζωή μου. Έπρεπε να βρω το σωστό δρόμο. Έπρεπε να τολμήσω. Και τόλμησα!

Εντυπώσεις:

Οι πρώτες δυο σελίδες επαναλαμβάνονται προς το τέλος του βιβλίο και δηλώνουν την αρχή του τέλους αυτού. 

Γιατί το αναφέρω..;

Γιατί διαβάζοντας τις πρώτες δύο σελίδες αναφέρεται σε επίσκεψη σε μια χαρτορίχτρα. Τότε υπέθεσα , λανθασμένα, πως και το υπόλοιπο θα εξελισσόταν στο ίδιο ύφος και δεν θα ολοκλήρωνα η ανάγνωσή μου!

ΛΑΘΟΣ! Η διαφορά των δύο αυτών σελίδων που επαναλαμβάνονται είναι στο τελευταίες παραγράφους! 

Θα σε αφήσω να το ανακαλύψεις.....

Το εξώφυλλο με προέτρεψε σε καλοκαιρινή διάθεση , κάτι που επιλέγω να διαβάζω τα καλοκαίρια μου. Επόμενος και από το οπισθόφυλλο διέκρινα ότι θα ήταν ίσως οι ιστορία καθημερινότητας τεσσάρων γυναικών και θα περάσει χαλαρά η ανάγνωση μου.

Εδώ δεν έκανα λάθος! ΟΜΩΣ όσων αφορά τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς δεν ήταν καθόλου χαλαρά. Διάσπαρτα μέσα στις σελίδες του βιβλίου νοιώθεις όσα ακριβώς νοιώθουν οι τέσσερις αυτές γυναίκες. 

Μέσα από την διαφορετική καθημερινότητα της καθεμιάς τους, υπάρχει κάτι που έχεις ζήσει ακριβώς ίδιο και αν όχι εσύ τότε σίγουρα ένα κοντινό σου πρόσωπο.

Σκέψεις και συναισθήματα όπως φόβος, έκπληξη, απορία, απογοήτευση, πάθος, ευτυχία ενθουσιασμό και στο τέλος λύτρωση! 

Ναι! 

Όλα αυτά μέσα από τις 311 σελίδες της Μαρίας Κωνσταντουρου.

Τέσσερις φίλες που καθιέρωσαν να συναντιούνται σε συγκεκριμένο καφέ μια φορά την εβδομάδα και να λένε τα νέα τους, πέρα από τις όποιες άλλες κοινές συναναστροφές τους, μου θύμησε λίγο το sex and the sity. 

Οι τέσσερις αυτές γυναίκες όμως αντιπροσωπεύουν τέσσερις τύπους γυναικών που θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε από όλες εμάς.

Κοινό χαρακτηριστικό..; 

Ο διαφορετικός χαρακτήρας τους!

Κοινή ουσία..;

Η τόλμη για την πραγματικότητα της καθεμιάς!

Χαρακτηριστικές φράσεις:

"..η μοναδική μου έγνοια ήταν να προσφέρω χαρά και ικανοποίηση στους γύρω μου. Το «όχι» το χρησιμοποιούσα σπάνια..."

"...να απολαμβάνεις το γλυκό ποτό της χαράς τη στιγμή που η ζωή σ' το κερνάει και να κρατάς την υπέροχη γεύση του στο στόμα σου για όσο μεγαλύτερο διάστημα μπορείς. Ποιός ξέρει τί θα περιέχει το επόμενο ποτήρι της..."

"...ο άνθρωπος έχει τόση αγάπη στην καρδιά του, που φτάνει να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο. Αναλογίσου πόσους ανθρώπους αγαπάς. Τον καθένα με τον τρόπο σου, βέβαια, όμως τους αγαπάς όλους.."

"... νικητής είναι αυτός που, όταν φτάσει η στιγμή να φύγει από τούτον εδώ τον κόσμο, ξέρει πως γεύτηκε τα πάντα, πως δεν άφησε στιγμή να πάει χαμένη, πως χώρεσε μες τη ζωή του όλα όσα βρέθηκαν στο δρόμο του. Η ζωή μας πρέπει να είναι γεμάτη και πλούσια για να άξιζε..."

Το σίγουρο είναι ότι στην αρχή νόμιζα ότι θα διάβαζα ένα χαλαρό μυθιστόρημα. Στη διάρκεια προβληματίστηκα και στο τέλος , χαμογέλασα κλείνοντας συνθηματικά το μάτι στη.. ζωή!

Το Καρουζέλ

Το Καρουζέλ

  

Το Καρουζέλ

Συγγραφέας : Ρόζαμουντ Πιλτσερ

Κατηγορία Βιβλίου : μυθιστόρημα

Εκδόσεις : Ωκεανίδα

Σελίδες : 254

Όταν ακούω Πίλτσερ ξέρω πως κάπου θα ακουστεί και η Κορνουάλη! Αυτές οι δύο λέξεις είναι απίθανο να μην πάνε μαζί!

Έτσι λοιπόν ο βασικός τόπος που εξελίσσεται η ιστορία μας είναι η Κορνουάλη. 

Η Πρου, μια νεαρή, έξυπνη και ανεξάρτητη, καλλιτεχνικού τύπου κοπέλα ζει στο Λονδίνο σε ένα μικρό διαμέρισμα κοντά στην επιβλητική και σκληρή μητέρα της. Έχει πάρει πολύ αγάπη από την οικογένειά της, παρόλο που οι γονείς της δεν μένουν μαζί. Δεν ένιωσε ποτέ ότι δεν την αγαπούν, δεν ένιωσε ποτέ να την παραμελούν, δεν ένιωσε ποτέ να μην την αποδέχονται.

Οι απόψεις της Πρου όμως, έρχονταν κόντρα με αυτές της άκαμπτης μαμάς, η οποία ήθελε - και προσπαθούσε - να την πείσει να αποκατασταθεί. Ο Νάιτζελ ήταν ο ιδανικός γαμπρός για την κόρη της αφού θα της παρείχε τα πάντα. Παρόλα αυτά η ίδια η μαμά αφού είχε κάνει ακριβώς το ίδιο με την δική της ζωή ζούσε τελικά μόνη της. Ο μπαμπάς της Πρου, ένας υπέροχος και γλυκός χαρακτήρας αποφάσισε να γίνει αγρότης και να επιστρέψει στην πατρίδα του μετά τον θάνατο του αδερφού του αναλαμβάνοντας το αγρόκτημα τους. Εκεί παντρεύτηκε ένα όμορφο κορίτσι και από τότε ζούσαν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.

Η θεία της Πρού από την πλευρά του μπαμπά της, ονομαζόταν Φοίβη. Όταν ήταν νέα ζούσε στο Λονδίνο. Γύρω στα 50 της χρόνια όμως αποφάσισε να φύγει από το Λονδίνο και να κάνει μία όμορφη ζωή στην Κορνουάλη. Συζούσε με έναν όμορφο και γοητευτικό γλύπτη, τον Τσιπς, έτσι ήταν το όνομά του. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ επειδή εκείνος ήταν ήδη παντρεμένος και η γυναίκα του δεν του έδινε διαζύγιο. Κάποια στιγμή εκείνος πέθανε όμως το σπιτάκι στο οποίο ζούσαν το άφησε στην Φοίβη.

Η Φοίβη εκτός από θεία της Πρου ήταν και νονά της. Ακριβώς αυτός ήταν και ο λόγος που η μαμά της Πρου δεν μπορούσε να τη βγάλει εντελώς από τη ζωή τους, παρόλη την ανάρμοστη κοινωνική της συμπεριφορά.

Όλα ξεκίνησαν όταν σε ένα από τα γράμματα της Φοίβης δήλωνε ολοφάνερα πως θα χαιρόταν πολύ αν πήγαινε να ζήσει η μικρή μαζί της. Η μητέρα της όμως φοβόταν αυτή την επιρροή που είχε η Φοίβη επάνω στην κόρη της και φυσικά έκανε τα πάντα για να μην αφήσει το παιδί της να πάει εκεί. 

Ένα χαρακτηριστικό της συγγραφέως είναι η παραστατικότητά της. Πόσο όμορφα ξέρει να χειρίζεται τις περιγραφές της. Η Κορνουάλη έχει τόσο όμορφα τοπία και μέσα από την αφήγηση της συγγραφέως, νιώθεις ότι βρίσκεσαι εκεί όταν τη διαβάζεις.

Παρόλο που ποτέ δεν έχω πάει στην Κορνουάλη έχω νιώσει το κλίμα της έχω μυρίσει τις μυρωδιές της έχω καθίσει στο χώμα της, έχω δει τα χρώματά της.

Κάποια κάποια στιγμή η Φοίβη, έχει ένα ατύχημα και σπάζει το χέρι της, έτσι δεν μπορεί να οδηγήσει. Μένει στο σπίτι και με τη βοήθεια μιας φίλης τα καταφέρνει. Όταν η Πρου το μαθαίνει αποφασίζει να πάει να μείνει για λίγο κοντά της. Είναι μία ευκαιρία να ξεφύγει από τον κλοιό της μητέρας της και να αποφύγει την πρόταση του φίλου της, που μόλις της έχει ζητήσει να τον συνοδεύσει στο πατρικό του για να γνωρίσει τη μητέρα του.

Φυσικά η μαμά της, φέρνει τις αντιρρήσεις της όμως Πρού είναι αποφασισμένη. Ανακοινώνει την απόφαση της και με χαρά φεύγει για Κορνουάλη.

 Στη διάρκεια του ταξιδιού συναντά ένα κορίτσι, ένα μικρό κορίτσι που το αφήνει ο ψυχρός μπαμπάς της στο σταθμό να ταξιδέψει μόνη. - Σημαντικό σημείο (κρατά το 😉) Η μικρή και η Πρου κάνουν παρέα στο ταξίδι που έχουν ως τελικό προορισμό το ίδιο ακριβώς μέρος. Η μικρή Σάρλοτ θα ζήσει για λίγο καιρό με τη γιαγιά της, η οποία είναι και γνωστή της Φοίβης. Γεγονότα της οικογένειας της, την φέρνουν και εκείνη στην Κορνουάλη. 

Διάφορες συμπτώσεις φέρνουν τα δύο κορίτσια να περάσουν λίγες μέρες μαζί. Όταν η Πρου φτάνει στην Κορνουάλη η Φοίβη την περιμένει όλο χαρά. Είναι ένας πολύ ζωντανός άνθρωπος, ευχάριστος, τολμηρός και ευτυχισμένος. Ζει όμορφα στο σπίτι της, αγαπά και σέβεται όλο τον κόσμο παρόλο που ο κόσμος πάντα ξέρει κάτι να λέει, πάντα ξέρει να κρίνει. Η. Φοίβη απλά ακούει, ζει τη ζωή της ευτυχισμένα κάνοντας ακριβώς αυτό που λέει η καρδιά της και είναι πάντα πρόθυμη να βοηθήσει και να σταθεί σε όλους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που λέει η καρδιά της έχει να κάνει και με την Πρου και με τη μικρή Σάρλοτ.

Στη ζωή της Πρού μπαίνει ο Ντάνιελ ένας διάσημος ζωγράφος πολύ φίλος της Φοίβης και του συντρόφου της όταν εκείνος ζούσε. 

Οι ζωές όλων έχουν κάτι κοινό. Αυτό το κοινό καλείται να αντιμετωπίσει η Πρου. Είναι πρόβλημα; Ποιος ξέρει... Είναι ρίσκο; Ίσως και να είναι...  Η Πρού καλείται να αποφασίσει για εκείνη και για όλους... 

Κάτι που μου έκανε όμορφη εντύπωση ήταν ένας διάλογος ανάμεσα στο μικρό κοριτσάκι και στη Φοίβη. Η Φοίβη  αν και δεν είχε παιδιά, στο διάλογό της με τη μικρή Σάρλοτ έδειξε πόσο μεγάλη υπευθυνότητα, εν συναίσθηση και αγάπη θα πρέπει να έχει ένας ενήλικος απέναντι σε ένα παιδί. Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ψυχολογία αυτού του παιδιού. Ήταν εκείνο το σημείο που με συγκίνησε πολύ! 

Το Καρουζέλ ήταν μία πολύ καλή επιλογή για το καλοκαίρι μου. 

Αν δεν το έχεις διαβάσει στο προτείνω ανεπιφύλακτα.

Η Ρόζαμουντ Πίλτσερ έχει έναν μοναδικό τρόπο να κουνάει το μαγικό της ραβδάκι και να μας παρασύρει στη μαγεία όσων γράφει.

Άκου τον γάμο σου

Άκου τον γάμο σου

 

Συγγραφέας : John Jay Osborn

Κατηγορία Βιβλίου : μυθιστόρημα

Εκδόσεις : Key books

Σελίδες : 233

Άκου τον γάμο σου

Μία φορά την εβδομάδα για δέκα μήνες, τρείς άνθρωποι βρίσκονται σε ένα γραφείο να συζητούν για τα φλέγοντα θέματα που προκύπτουν στην κοινή ζωή τους.

Η Γρέτσεν και ο Στίβ έχουν δύο παιδιά και βρίσκονται σε διάσταση. Πριν μπει τέλος στον γάμο του ο ένας εκ των δύο προτείνει να ζητήσουν βοήθεια.

Η βοήθεια παρέχεται από την Σάντυ, η οποία είναι σύμβουλος γάμου.

Το εν διαστάσει ζευγάρι είναι επιτυχημένοι επαγγελματίες και το απαιτητικό πρόγραμμά τους , δεν τους αφήνει να δουν τι κρύβεται πίσω από τους οποίους διαπληκτισμούς τους. 

Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο του John Gray "Άντρες από τον Άρη, γυναίκες από την Αφροδίτη" θα καταλάβεις ότι αν ο ένας προσπαθούσε να αποδεχθεί και να βοηθήσει με εν συναίσθηση τον άλλο, τα πράγματα θα ήταν απλά , κατανοητά και δεν θα υπήρχαν προβλήματα. 

Ο καθένας από τους ήρωες συμπεριφέρεται στον άλλο σύμφωνα με τις πεποιθήσεις που έχει γαλουχηθεί, έχοντας στο μυαλό του το σωστό . Ποιο είναι όμως αυτό το το "σωστό" ;

Στην εβδομαδιαία τους συνεδρία καθοριστικό ρόλο παίζει ένας τέταρτος χαρακτήρας που κάθεται πάντα στην πράσινη καρέκλα και είναι ο ενδιάμεσος κρίκος της συμβούλου (Σάντυ) και του ζευγαριού.

Ποιος όμως είναι αυτός ο χαρακτήρας ο οποίος είναι αυτός που μόνο η Σάντυ μπορεί να καταλάβει; Ποιος είναι αυτός ο χαρακτήρας που είναι πάντα παρόν στις συνεδρίες στην πράσινη καρέκλα και στο τέλος είναι αυτός που θα συμβουλεύεται τελικά το ζευγάρι εάν βέβαια τα καταφέρει να μείνει μαζί; Θα τα καταφέρουν τελικά ή το διαζύγιο είναι αναπόφευκτη επιλογή;

Μέσα από τους διαλόγους και τις αφηγήσεις του Στιβ και της Γρέτσεν βγαίνει ένας οδηγός που θα μπορούσε το κάθε ζευγάρι να συμβουλευτεί για να ανακαλύψει αν η σχέση έχει μέλλον και πώς θα μπορούσε να την ενδυναμώσει!

Βγαλμένο , κάλλιστα από οικίες συνθήκες της σχέσης παντρεμένου ή μη ζευγαριού, αν και μυθιστόρημα μπορείς σε πολλά σημεία να ταυτιστείς.

Μέσα από όλο το βιβλίο κράτησα κάτι που ποτέ δεν είχα σκεφτεί.... Στον έγγαμο βίο ενός ζευγαριού συνυπάρχουν τρεις. Οι δύο σύζυγοι και αυτός που κάθετα στην πράσινη καρέκλα και κανείς δεν του δίνει την πρέπουσα σημασία. Αν το έκανε όμως, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά!

Αυτο όμως μπορεί να μας το αποκαλύψει μόνο ένας σύμβουλος γάμου... 

Η μυρωδιά και η δροσιά του πρωινού..

 Αυτή η πρωινή δροσιά μέσα στον κατά καλοκαιρο! Αυτή η πρωινή μυρωδιά όταν ακόμη η φύση δεν έχει ξυπνήσει και ο ήλιος δεν έχει δώσει τα σημάδια του!! Πόσο όμορφο είναι να ξυπνάς πριν απ' όλους! Πριν ακόμη και απ'την φύση.. Πόσο παράξενο; Δεν κινείται φύλλο και μόλις οι πρώτες αχτίδες του ήλιου λάμψουν , σε καλημεριζουν με το πιο καθαρό και δροσερό αεράκι τους!

 Καλημέρα!

 Σάββατο 5:15 π.μ. το ξυπνητήρι χτυπά. Έχει μείνει επίτηδες ενεργοποιείμενο από όλη την εβδομάδα, για να ξυπνήσω πριν απ' όλους! Τρέχω να το κλείσω μην ξυπνήσει κανεις άλλος! Οι χνουδωτές μου φίλες τεντώνονται και με περιμένουν να βγούμε στον κήπο για να χουζουρέψουν ξανά.  Ανοίγω την πόρτα και η δροσιά αυτή του πρωινού γαργαλάει τα ρουθούνια μου. Απλώνεται στο προσωπο.. στο χώρο και ψυθυριζει, για να μην ξυπνήσει όσους κοιμούνται, "Καλημέρα".

Βάζω καφέ να ψήνεται στο γκάζι και το μαύρο χαρμάνι του απλωνει κι αυτό την δική του μυρωδιά! Ο κήπος, καταπράσινος με μικρές πινελιές χρώματος, από οσα λουλουδάκια τη γλύτωσαν από τα λιλιπούτεια χεράκια των παιδιων! 

Κάποια μικρά τιτιβίσματα απ'τα πρώτα ξυπνήματα της φύσης άρχισαν να ακούγονται. Έχει ομως τοση ησυχία ακόμη,  που ακούγεται το θρόισμα των φυλλων της μεγάλης ελιάς που στέκει στη μέση του κήπου. Πού και πού μια μικρή ριπή από το καλοκαιρινό πρωινό αεράκι δυναμώνει και κάνει το δέρμα να ανατριχιασει! 

Ο καφές αχνίζει στο τραπέζι του κήπου που τόσο επιδέξια και καλλιτεχνικά κατασκεύασε ο μεγάλος άντρας του σπιτιού! Το γρίλισμα της χνουδωτής Ζιζέλ και αντίστοιχα το γρίλισμα της κόρης της Σουσύς, δείχνουν ότι απολαμβάνουν μαζί μου την έναρξη της μέρας! Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου κάνουν την εμφάνιση τους και τα τιτιβίσματα πληθαίνουν!

Αποφασίζω να πιω μια γουλιά καφέ και ξαπλώνω στην αιώρα που κρέμεται απ' την κεντρική ελιά στη μέση του κήπου ,ως την πιο μικρή απέναντί της. Παίρνω μαζί μου το κινητό μου και το βιβλίο που άρχισα εδώ και  καιρό να διαβάζω. 

Οι διακοπές έχουν αρχίσει από την στιγμή που αποφάσισα ότι θα διακόπτω την ρουτίνα μου, όταν αυτή αρχίζει  να με κουράζει. Είμαι πιο σημαντική απ'οτιδήποτε άλλο! Θα με φροντίζω για να μπορώ να να φροντίζω..

Η ώρα είναι κιόλας 7:30 και οι ήχοι της φύσης έρχονται και καλύπτονται με τους ήχους από τα, όλο και αυξανόμενα, οχήματα που περνούν απ' τον δρομο.

Είναι η ώρα που θα ξυπνήσουν τα μικρά μου τα ζουζούνια. Θα θέλουν να πάρουν το πρωινό τους και μετά να ξεχυθούν στον κήπο να κάνουν ότι δεν πρόλαβαν να κάνουν χθες....

Και η ζωή συνεχίζεται έτσι όπως εγώ τη θέλω...

... συνεχίζετε...